एक मौनाचं झाड उगवून आलं तुझ्यामाझ्यात
त्याला जर चुकून फुटलीच असती थोडीशी पालवी
तर होत राहिली असती जराजराशी सळसळ
आणि नसत्या पक्षांना गेलं असतं निमंत्रण
मग नसता गलका, नसती फडफड, नसते वाद
वर ठेवावी लागली असती पानगळीची मोजदाद
गावी लागली असती बहराची गाणी
आणि शोधावं लागलं असतं मुळांना पाणी
लगडले गेले असते नसत्या सुख दुःखांचे मोहर
भलता काळ, भलती वेळ, भलत्या देशात भलता बहर!
आणि मग झाड झालं असतं गजबजलेला संसार
नसत्या भावनांच्या घरट्यांना
उठवण्याच्या पार....

मौनाच्या झाडाला
जर चुकून फुटलीच असती थोडीशीही पालवी.....