हा तुझाच आहे मोहर
हे तुझेच आहे अत्तर

ओळीत अडकली कविता
तू दिसून जा ना क्षणभर

पेहेराव निवडु कुठला
तू नसता जगणे लक्तर

विरणार कधी हे रेशिम
वर आठवणींचे अस्तर

हे प्रश्न आपले दाहक
दे चांदणस्पर्शी उत्तर

मनाचा थांग लागेना
तनाचा ठाव संपेना

जरा शिडकाव झाला तर
झळांना गार सोसेना

प्रवासी शोध ना घेतो
उतरण्या गाव लागेना

कसा तू बाद रे झाला
मनावर राज्य होतेना

तनाशी थांबते आहे
मनाचा भार झेपेना
(मनाचा थांग लागेना)

गवसून न हाती येई
असे निसटते काही
अळवाच्या पानावरती
थेंब जळाचा राही

उंबर्यात भास चाहुली
कवितेच्या कातरवेळी
तुकड्यात गाइल्या गेल्या
भंगूर सुखाच्या ओळी