किती योजने पार पाडून अंतर
किती धावले भोवताली तुझ्या
जरा सांधले व्यक्त होवून काही
तरी लाख वर्षे दुरावा पुन्हा

जशी पाहिली संयमाची परिक्षा
तसा सोसला मुक्त आवेगही
तरी ठेविला ताण राखून मधला
अलिंगन जरी कैकदा मोहवी

अताशा मितीपारचे वेध येता
दिशांनी दिली हूल बेभान समयी
असे वाटले की निमिषांत व्हावे
तुला जाणुनी मग मर्याद मी

तुटू लागले बंध अनिवार्य जेव्हा
फिरावे कसे पावलांनी पुन्हा
मनाचाच कोसळ मनाच्याच वेगा
न थोपावले हा झाला गुन्हा

न बंधातले राहिले काही हाती
कुठे सृजनमाला गळा घातली
अता तोडुनी बद्ध कक्षेस उरले
तुझ्या अंगणी फक्त अवशेष मी

विभावरी