रात्र पटाच्या चौथ्या प्रहरी
भरून आहे गहन चांदणे
धूसर, उत्कट, अद्भूताचे
अस्तित्वावर निर्मम वेढे

अजून जीवन जागे नाही
अजून कोकीळ निजले रान
पहाटवेळा, चांदणस्वप्ने
चांदणनाते काही काळ

अथांग सागर तोलुन आहे
दहा दिशांतून अंधाराला
डोहावरती चंद्र अभासी
आधाराला अवघी माया

जितके तो सामावुन घेई
तितका अथांग आणि महान
रेतीवर ओसरत्या लाटा
लिहून गेल्या नक्षी नाव

जितके अंतर जितकी खोली
तितके आहे गंभीर पाणी
काठांवरती सुख दुःखांची
चमचम खळखळ लाटा गाणी