मी तमाच्या आर्ततेचे गीत गावे
तू उशाला चांदणी आकाश व्हावे

मी वहावे शब्द अश्रूंचे तरूशी
मौनही तेव्हा तुझे मग मोहरावे

व्यक्त झाले गीत ते वाहून गेले
घातला जो बांध त्याचे प्रेम व्हावे

हेलकावे वादळी साहून अंती
दीपस्तंभाने तुझ्याही सावरावे

व्यक्त केल्या त्या मनाच्या क्षुद्र वांछा
ठेवले तू मर्म मागे प्रेमभावे

बेट ना पाचूप्रमाणे ना किनारे
फक्त काही शिंपले मोती उरावे

श्वास श्वासातून जाताना अखेरी
नाव ओठातून यावे, शांतवावे!