दुःख हे गर्भार आहे रिक्त नाही
वाळल्या फांदीस ये उमलून काही

तू हिमातिल पावसाळा अन उन्हाळा
मी नदी होऊन गेले बारमाही

वाहिले अश्रू अता मन शांत हलके
आणि कविता होत गेली भारवाही

भोवरे पाण्यात होते फार तरिही
वेदना वाहून गेली भर प्रवाही

दशदिशांना दान मागत सौख्य फिरले
तख्त होते माणकांचे दुःख शाही