कधी संथ चालून पायी निघाले
प्रपातापरि सोडला उंच माथा
कुठे पंख आवेग घेऊन आले
नि झेपावले तेवता दीप बघता

कुठे अष्टमी चांदणे सांडताना
पहाटेस प्राजक्त गंधाळताना
कधी सांजवेळी क्षितीजाकिनारी
विसरले प्रहरही तुला शोधताना

महामार्ग काही कुठे आडवळणे
नि काट्याकुट्यातील पाऊलवाटा
कधी चढ उतरणी सरळमार्ग थोडे
कधी राजरस्ते कधी चोरवाटा

अशी येत गेले कधीही कुठेही
जशी वादळे धूळ वाऱ्यास वाही
किती धावले पण अखेरी थबकले
तुझ्या चौकटी लांघता येत नाही