Monday, February 6, 2017

कधी संथ चालून पायी निघाले
प्रपातापरि सोडला उंच माथा
कुठे पंख आवेग घेऊन आले
नि झेपावले तेवता दीप बघता

कुठे अष्टमी चांदणे सांडताना
पहाटेस प्राजक्त गंधाळताना
कधी सांजवेळी क्षितीजाकिनारी
विसरले प्रहरही तुला शोधताना

महामार्ग काही कुठे आडवळणे
नि काट्याकुट्यातील पाऊलवाटा
कधी चढ उतरणी सरळमार्ग थोडे
कधी राजरस्ते कधी चोरवाटा

अशी येत गेले कधीही कुठेही
जशी वादळे धूळ वाऱ्यास वाही
किती धावले पण अखेरी थबकले
तुझ्या चौकटी लांघता येत नाही

No comments:

Post a Comment