काजळरात्री कुणी उधळली चांदणरत्ने पटलावरती
की चंद्राचे तुकडे निसटुन जणू विखरले अवतीभवती

असा उमाळा दाटुन येतो विभक्त होता जीव लागुनी
तुकडे तुकडे विरहचांदणे पसरुन राही अथांग गगनी

ह्या तार्यांचा वियोग लेवून रात्र तरीही लुकलुकते
दुःख चिरंतन तुटण्याचे का डोळ्यांमधुनी पाझरते!

आषाढाच्या वर्षावातूनी विरहगीत बरसत येते
अन धरतीवर पानोपानी अंधारातून सळसळते

धरतीवरती घराघरातुन असे नभीचे दुःख विहरते
प्रेम भोग अन् इच्छांमधुनि मनामनातुन मुरते रूजते

कवीमनातून पाझरल्यावर सृजनचांदणे फुलून येते
हृदयामधूनी हळवे काही शब्दांसोबत वाहत येते

11.8.16
अनुवाद - विभावरी बिडवे

IT IS THE pang of separation
that spreads throughout the world
and gives birth to shapes
innumerable in the infinite sky.
It is this sorrow of separation
that gazes in silence
all night from star to star
and becomes lyric among
rustling leaves in rainy darkness of July.
It is this overspreading pain
that deepens into loves and desires,
into sufferings and joys
in human homes;
and this it is that
ever melts and flows
in songs through my poet's heart.

- Rabindranath Tagore