ह्या बोचऱ्या थंडीमध्ये

सखे तू किती पांघरलयेस धुकं

आपल्या दोघांमध्ये....

धुक्यामध्ये दिसत नाहीत

पुढे केलेले हात,

धुक्यामध्ये कळत  नाही

येतीये का साद ,

विझू विझू होते

निखार्यातली धग

हरवून जाते शेकोटीची

उरली सुरली उब.

कसा होणार रस्ता पार,

कसे जाणार पुढे,

सखे तू किती पांघरलयेस धुकं

आपल्या दोघांमध्ये....

स्वच्छ सूर्यप्रकाश,

मोकळी हवा

राहूदेत दोघांमध्ये.

लपंडावाचे असुदेत

डाव मजेपुरते

अबोल्याचे आता

विरुदेत थोडे पडदे

सखे तू किती पांघरलयेस धुकं

आपल्या दोघांमध्ये....