तन सुखाचे आगर

तन दुःखाची घागर

जग हिंदोळे दोन्हीचे

कधी बुद्धी कधी मन

कधी चित्ताच्या आल्याड

पूर्णत्वाची आदि ओढ

अनुभवे दिसू लागे

त्याच्या पल्याड आत्मन्

तन मन बुद्धी चित्त

झाले तुझ्या ठायी रिक्त

सुख दुःख समे कृत्त्वा

जग आनंदाचा ठेवा

तुझ्या माझ्या मध्ये शून्य

थोडा लांबला प्रवास

तूच मी नि मीही तूच

तोच योग तो प्रयास

 

सुख येते म्हणते दारी

घर सजते प्राणपणाने

पण सरता संपत नाही

हा असोस - वाट पहाणे

घर पानगळीचा मोसम

घर चैत्रपालवी मंतर

घर वळीव कोसळणारा

घर आषाढातील सर

दाराशी पायरवांचे

कुजबुजते काही भास

घर गंधित गंधित ताजे

घे उत्कंठेने श्वास

कुठल्याही ग्वाही विना

सुख हलके मागे फिरते

अन जन्मभराचे होते

ह्या फारकतीशी नाते

सुख मोहमयीशी भूल

येऊन पुन्हा फिरल्यावर

घर लख्ख लख्ख दरवेळी

मन शिळेपाक उंबर्यावर

 

मी टेकडीच्या उंच टोकावर निश्चल बसून आभाळाच्या कवेत गेले, तेव्हा तुझ्यापर्यंत पोहोचले

आणि हजारो मैल पायपीट करतही अखेरीस तूच सापडलास...

उपवास, कठीण व्रताचे यज्ञयाग,

एकवीस प्रदक्षिणा, सुग्रास महानैवेद्य

जो नंतर मुलांना खाऊ घातला

तेव्हाही तूच होतास

आणि काहीच नव्हते हातात तेव्हा चार अक्षता फुलं, पानं समजून वाहिली तरी तू भेटलास..

मी माझ्या कामात समरसून जाताना तुझी आठवण राहिली नाही.... तेव्हा तेच तू होतास बहुधा...

आणि रात्रंदिवस तुझी आठवण काढत तुझ्या नावाचा जप केला

तेव्हा साऱ्याचा विसर पडला...

तेव्हाही तूच भेटलास...

मी आत्मसमर्पित होत अभंग गायिले

आणि आत्मभान ठेवून तर्कनिष्ठेने प्राणपणाने झुंजले तरी तुझ्यापर्यंतच आले...

तुझ्या हातातली आर्त स्वराची बासरी आणि त्याच हातातलं सुदर्शन चक्र - सगळं तुझंच

तुझ्यामुळे जोगीण झालेली मीरा - हेही तूच

आणि जोगी व्हायचा राहिलेला अर्जुन... तेही तूच

तुझ्याबद्दल वाटलेलं उत्कट प्रेम ...

आणि उत्कटतेने जगलेल्या प्रत्येक क्षणाचा अर्क...

म्हणजे कालिंदीने तुझा प्राशुन घेतलेला काळा रंग

ह्या अर्कात तू आहेस...

अखेरीस सगळे रस्ते पुन्हा पुन्हा तुझ्यापर्यंतच घेऊन येतात...

 

खणपेटीतिल मनमोत्यांची माळ हरवली

जगते आहे पण जगण्यातिल शान हरवली

तुझ्या बोलण्यानंतर पडले ऊन लख्खसे

पण माझी त्या मंद धुक्यातिल वाट हरवली

तंत्र चकचकित, काना मात्रा शब्द तासले

पण चिमटीतून पकडायाची तार हरवली

(कवितेमधली होती नव्हती जाण हरवली)

 

Surya on Sunday

Shankar on Monday

Ganesha on Tuesday

Krishna on Wednesday

Datta on Thursday

Lakshmi on Friday

Hanumān on Saturday

Bow down your head

Fold your hands and say

This is how my Grandma

teaches me to pray

All goes to HIM

All belongs to HIM

Let it any day

Let it any way

 

दुःख हे गर्भार आहे रिक्त नाही

वाळल्या फांदीस ये उमलून काही

तू हिमातिल पावसाळा अन उन्हाळा

मी नदी होऊन गेले बारमाही

वाहिले अश्रू अता मन शांत हलके

आणि कविता होत गेली भारवाही

भोवरे पाण्यात होते फार तरिही

वेदना वाहून गेली भर प्रवाही

दशदिशांना दान मागत सौख्य फिरले

तख्त होते माणकांचे दुःख शाही

 

कमाल तापमान,

किमान थंडी,

अमूक इंच पाऊस,

नवे रस्ते, पूल.. पूर ..

भविष्य,

सांस्कृतिक कार्यक्रम,

सेलिब्रेटीज,

झालंच तर अपघात,

घातपात... !!

सकाळचा पेपर -

अन् जिथे तिथे तुझं शहर!

सकाळ म्हणजे आठवणींचा

पहिला वहिला कोरा प्रहर!